Wij staan aan een kribbe

Wij staan aan een kribbe,
aanschouwen de bron.
De oorsprong der schepping,
de rijzende zon:
dit leven zal stralen,
door God Zelf bemind.
Wij groeten de toekomst,
gevat in dit Kind.

Wij lezen Gods wezen
in het Kind dat hier ligt.
De nacht geeft Zijn liefde
een helder gezicht:
dit Kind, dat ontvlamt
als een aarzelend vuur,
wordt licht en geleide
in ons donkerste uur.

Hoe diep ook het duister
waarin Hij verschijnt,
Zijn ster aan de hemel
heeft alles omlijnd.
Hij is ons tot lichtbron
in donkere nacht.
Het zonlicht van Pasen
wint hier al aan kracht!