Een bezoek aan de arts en een second opinion bevestigen de onheilstijding: Dirk en Ella zouden samen geen kinderen krijgen. In de loop van dit proces, hebben Dirk en Ella te maken met uiteenlopende emoties. Er is boosheid, jaloezie, maar ook bitterheid. Beiden gaan op verschillende manieren om met hun geloof. Toch lukt het ze om hun bitterheid af te leggen.

Dirk: "Het verdriet en gemis gaan niet weg. Leeftijdgenoten worden nu opa en oma, maar ook dat is voor ons niet weggelegd. Maar het verdriet mag bestaan naast alle vreugde en dankbaarheid in ons leven. Soms waren er pijnlijke momenten. Als mensen zeggen dat je wél kinderen zult krijgen en dat bij God alles mogelijk is. En dat is ook zo! Het is bij ons alleen niet gebeurd. Hij heeft een ander plan met ons leven."

Dirk en Ella zijn ervan overtuigd dat God hen wil gebruiken in Zijn Koninkrijk en dat ze vruchtbaar mogen zijn in hun werk, in de kerk.

Gesprekken en meditatie worden gevolgd door koor- en samenzang uit onder andere de Grote of St. Jeroenskerk in Noordwijk.

Welkom

Jij bent,
welkom, jij bent welkom
wachten, totdat je komt

We wachten al zolang, totdat je komt...
Ga je nog wel komen?

Maar je was toch zo welkom
Ga je misschien toch niet komen?

Gaat deze zegen onze deur voorbij?
God, gaat U ook voorbij?

Was het tijd voor andere verwachtingen?
God, gaan wij op U wachten?

Ja, U wachtte al,
U wachtte op ons...

Jij was welkom
U bent welkom

Wij verwachtten de Here
Wij wachtten op de Here

Hij gaf kracht en uitzicht
En ons uitgeslagen vleugels

Here, U was altijd daar
U bent

Dirk en Ella de Boer