Een trotse moeder over de zingende broers Vink: "Het komt van binnenuit"

Een bijzonder moment herinnert ze zich levendig: “Heer, ik kom tot U. Dat hebben ze gezongen bij de begrafenis van mijn man, een half jaar geleden. Samen met hun zingende zus stonden ze met z'n vijven te zingen. Dat was voor ons als familie een enorme troost. Heel mooi en waardevol."

Zingen zit bij de familie Vink diepgeworteld. "We zongen altijd aan tafel, al van jongs af aan. Het Onze Vader, canons – het hoorde er gewoon bij." Volgens moeder Vink was het niet iets wat werd opgelegd: "De liefde voor de kerk en het geloof zat in ons hart, en dat kwam er als vanzelf uit. Je kunt zoiets niet afdwingen; het groeit organisch, vanuit een innerlijke vreugde."

Ze spreekt met trots en emotie over haar zoons: “Als ik ze hoor zingen, kan ik zomaar ontroerd raken. Ik heb ze net even gedag gezegd en gezegd: 'Ik ben een trotse moeder.' Dat wij dit van huis uit hebben mogen meegeven, daar ben ik ontzettend dankbaar voor."

Tot slot deelt ze een ontroerende gedachte: "In de auto zei ik tegen een van de jongens: ‘Kon pa het maar zien...’ 'Misschien ziet hij het wel van boven."