Op reis met organist Harm Hoeve: 'Ik moet mezelf soms een beetje wegcijferen'

Organist Harm Hoeve groeide op als jongste van een gereformeerd vrijgemaakt gezin met vier kinderen in Rouveen. Op de boerderij van het gezin was in eerste instantie helemaal geen plek voor een orgel, waardoor Harm urenlang in de voorkamer van de buren op het instrument zat te spelen. Toen werd er toch maar besloten een Solina P200 aan te schaffen. Harm was daarmee erg in zijn nopjes en ging op tienjarige leeftijd op orgelles.

Hard werken

Twee jaar later speelde hij al tijdens de trouwdienst van zijn nicht en vervolgens klopte de assertieve jongeman aan bij de kerkenraad. Of hij elk jaar een orgelconcert mocht geven. Die kans werd hem geboden en zo groeide Harm langzamerhand uit tot een erkend en zeer gewaardeerd organist.

'Gewoon hard werken en niet teveel zeuren', vertelt Harm in de podcast Alle Registers Open over de belangrijke lessen die hij in die begintijd leerde. Op het conservatorium ontwikkelde hij zich verder dankzij zijn leermeester Harm Jansen. Feike Asma en Klaas Jan Mulder waren organisten waar Harm zich door liet inspireren. Daar was hij aanvankelijk terughoudend mee omdat hij in de wandelgangen gehoord had dat deze 'hoek' binnen het conservatorium niet erg gewaardeerd werd. Toen zijn leraar een kerstsuite van organist Jan Zwart speelde (uit diezelfde hoek), voelde Harm zich eindelijk vrij om voor zijn inspiratiebronnen uit te komen en zich meer met hun manier van spelen bezig te houden.

Wegcijferen

'Als je na een preek in vuur en vlam staat dan kun je dat prachtig door laten klinken in het voorspel. Ook als een preek juist oproept tot verstilling. Er komt dan een extra gevoel bij en het is fantastisch als je dan op die manier een bijdrage aan de eredienst mag leveren', vertelt Harm gepassioneerd. 'Er zitten wel eens liederen in de liturgie waarvan ik denk: Wat wil die dominee daar in vredesnaam mee? Maar dan hoor ik zijn preek en snap ik het. Dus ik moet mezelf soms ook een beetje wegcijferen en dienstbaar zijn.'

Zelfs Opwekkingsliederen vallen de organist tegenwoordig weleens ten deel. 'Ik kijk dan vooral naar mijn kinderen. Er komt bij de Psalmen toch minder volume uit dan bij Opwekkingsliederen en dat vind ik wel jammer. De Opwekkingsbundel nu is wat de Johannes de Heer-bundel vroeger was. Er zitten vast een aantal liederen bij die de tand des tijd zullen doorstaan. Laatst zongen we 'Glorie aan God' met een paar blazers erbij, prachtig. Vroeger was ik ook heel enthousiast over liederen als 'Samen in de naam van Jezus'. Maar nu ik wat ouder ben, hebben de Psalmen echt mijn liefde. Dat is de Schrift zelf. Iemand zei eens dat het Gods liedboek is voor Zijn volk. Alles zit erin. Ik hoop dat ze gezongen blijven worden. Niet alleen vanwege de melodieën, maar vooral vanwege de inhoud.'

• Naar de Alle Registers Open podcast