Uitbehandelde ds. Arie van der Veer ziet 'toekomstmuziek' in kerk
Ds. Arie van der Veer is uitbehandeld. Dat liet hij afgelopen vrijdag weten in een blog waarmee hij zijn volgers op de hoogte houdt van zijn ziekteproces. "Het einde van mijn aardse leven komt in het zicht. Ik ben uitbehandeld. De dokter had ons uitgenodigd om naar de dependance in Heerde te komen."
De behandeling die de dominee volgde deed helaas meer kwaad dan goed: "De chemo’s hebben niets gedaan. Ja, ze hebben mijn lichaam gesloopt. Ik kan niet ver meer lopen. En als ik het doe, gebruik ik een stok. Ik kan niet meer ver weg. Ik ben intens moe. Hele dagen. Mijn lichaam is en wordt nog meer gesloopt."
Dominee Arie zei vervolgens nog wel over een heldere geest te beschikken. Dat blijkt ook uit zijn nieuwste blog, die gisteren verscheen. Hij bedankte daarin iedereen voor de liefdevolle reacties en sprak vervolgens over 'toekomstmuziek'. "Zonder het te beseffen, beleven we elke zondag in de kerk een stukje van de geweldige toekomst die Gods kinderen wacht. Jezus heeft beloofd dat eens Zijn Koninkrijk zal komen. Hoe zal het daar zijn? Elke zondag is daarvan in de kerk iets te zien en te beleven.
De meeste kerkdiensten worden bezocht door mensen van allerlei leeftijden. Niet alleen tachtigers, maar ook kleine kinderen, soms zelfs baby’s van een paar weken oud. Want wat heeft God beloofd? ‘Er zullen weer oude mannen en vrouwen op de pleinen van Jeruzalem zitten, ieder met zijn stok in de hand vanwege zijn hoge leeftijd. Ook zullen de pleinen der stad vol zijn van jongens en meisjes die daar spelen’ (Zacharia 8:4,5).
Verstrooiing
Nu is een kerkzaal heel wat anders dan een plein in Jeruzalem, maar toch… Bovenstaande tekst is een onderdeel van een prachtige profetie, die de profeet Zacharia van God kreeg. Deze ging over de toekomst van Israël en in het bijzonder van de stad Jeruzalem. Op het moment dat Zacharia deze boodschap in opdracht van God moest doorgeven, was daar niet veel van te zien. Jeruzalem was nog grotendeels een bouwval, een puinhoop. Het handjevol ballingen dat uit Babel was teruggekeerd, moest keihard werken om de stad te herbouwen.
Het vredige beeld van ouderen op een bankje en spelende kinderen op straat, was daar niet te vinden. Zover was het nog lang niet. Ook in de eeuwen na de ballingschap is deze belofte nauwelijks vervuld. De woelige tijden eindigden met een Jeruzalem, waar de Romeinen de dienst uitmaakten. Daarna volgde een verstrooiing als nooit tevoren.
Nog steeds tref je dat beeld van die ouderen en de spelende kinderen in Jeruzalem nauwelijks aan. Kinderen spelen op schoolpleinen omringd met hekken en bewaakt door ouders. Waar kan dat trouwens nog wel in de wereld van nu? Het wordt steeds moeilijker. In ieder geval niet in de gebieden van de wereld waar oorlog woedt. Veel mensen zijn op de vlucht of weggedoken in schuilkelders.
In Nederland is geen oorlog. Maar steeds vaker brengen de ouders hun kinderen naar school. Je weet immers maar nooit wat er kan gebeuren. De door Zacharia voorgespiegelde harmonie is steeds minder te vinden in een maatschappij vol gebroken gezinnen. Die breuk heeft gevolgen voor jong en oud. Maar wat in de maatschappij lang niet altijd kan, kan in de kerk dus wél. Elke zondag. De kerk is vanouds de plek bij uitstek waar de verbondenheid tussen de generaties beleefd wordt. Ik zie dat elke zondag om me heen.
Gelukkig de samenleving waar de kerk de vrede Gods mag uitstralen. Datgene wat je in de kerk beleeft, wordt zo een plaatje van de toekomst."
