Witte donderdag | 'Diep, diep aan Uwe voeten'
Op Witte Donderdag herdenken we het laatste avondmaal dat Jezus met zijn discipelen houdt. Eén voor één wast Jezus de voeten van alle twaalf discipelen. Hij knielde voor hen neer, symboliseerde daarmee dat Hij zijn leven zou geven. Zo willen wij ook weer voor Hem knielen en ons leven in Zijn handen leggen: 'Diep, diep aan Uwe voeten, O Jezus, buig ik neêr.'
Liedtekst
Diep, diep aan Uwe voeten,
O Jezus, buig ik neêr,
en' voel de troost, de zoete,
dat gij mij aanneemt, Heer!
Ja, bij het hout des kruises,
rust 't harte, moe en mat,
Het dierbaar bloed van Jezus,
dat is mijn roem en schat.
Vast, vast in Uwe armen,
klem mij, Uw hulp'loos kind;
Gehuld in Uw erbarmen,
ik veil'ge toevlucht vind.
De moeden, zwaar belaad'nen,
de zieken met hun pijn,
geboog'nen slaat Gij gade,
en wilt hun Helper zijn.
Stil, stil zijn in Uw handen,
wil ik, immanuel;
Dan slaakt Gij al mijn banden,
maakt alle dingen wel.
Dan kunt Gij uit mij maken
Een vat, Uw naam ter eer,
opdat ik moge blaken
Van teed're liefde, Heer.
Dicht, dicht, Heer, aan Uw harte,
daar vindt mijn ziel haar lust;
In stormen en in smarten
Ben 'k daar alleen gerust.
Heer, wil mij dieper gronden
In U, de heilsfontein.
Aan U, als rank verbonden,
zal 'k eeuwig d' Uwe zijn