Lof aan de Heer

O Here God, wat zijt Gij groot, want zie ik om mij heen, aanschouw ik met verwondering, als Gij is er niet een.

Heel d’aarde spreekt van wond’ren, die Gij met wijsheid schiep. Daar Gij reeds bij de schepping, de mens bij name riep.

Heel de natuur verkondigt, o Here uw bestaan, als in het milde zonlicht, de bloemen open gaan.

Waar in de vroege morgen, de vogel zingt haar lied, als zij met zuiv’re tonen, haar schepper hulde biedt.

Eens hebt Gij overwonnen, der wereld zondemacht. G’omringt mij met uw liefde en geeft de zwakken kracht.

Gij balsemt elke wonde, leidt door de diepte heen en vreugdevol ervaar ik, Gij Heer laat niet alleen .

Daarom wil ik U prijzen, zolang ik leef op aard’, omdat er niets te vinden is, wat Heer, U evenaart, wat Heer, U evenaart.