Ds. Arie van der Veer deelt nieuwe overdenking: 'Nog één rivier'
Ondanks zijn lichamelijke gesteldheid blijft ds. Arie van der Veer zijn toehoorders onderwijzen uit de Bijbel. Ook weet hij nog velen te bemoedigen met de liederen die hij daarbij deelt. Zo nam hij gisteren via zijn persoonlijke blog weer de tijd om een korte overdenking te plaatsen met daarbij een lied van Matthijn Buwalda: 'Nog één rivier.' Een paar weken geleden deed de dominee hetzelfde met het lied 'Heer wijs mij Uw weg'.
"Het spreekt mij nu bijzonder aan. Lees het maar eens rustig door", schrijft de dominee over het lied van Buwalda.
Want elke stap die brengt ons dichter
Bij de grote oversteek
Iedereen gaat als het tijd is
Iedereen moet hier doorheen
En bij elk afscheid op de oever
Loop ik met wie blijven terug
Met de tranen in mijn ogen
Maar de hoop steeds in mijn rug
Want ik weet
Nog één rivier,
Nog één rivier,
Nog één rivier
En dan ben ik thuis,
Dan ben ik thuis
Ds. Arie vertelt vervolgens hoe het lied op hemzelf van toepassing is: "Ik vergeleek kortgeleden mijn situatie met het moeten trekken door de Jordaan. Je hebt er een poosje voorgestaan maar nu vraagt God toch op weg te gaan en de eerste stappen in de modder van de Jordaan te zetten. Dat is een hele stap. Je loopt niet zomaar een bruisende rivier in. Ik heb in de aflopen dagen twee elementen erbij geleerd. Die ik jullie graag wil doorgeven. Er staan mensen op de kant van de rivier. Mensen zoals jij en ik. God nodigt me uit om de eerste stap op het water te zetten. Je aarzelt maar wat zie je, midden in de rivier staat Jezus.
Koningin
Hij werd gedoopt in de Jordaan. Die Jordaan over moeten, dat is inderdaad heel veel. Maar lang vóór ons is Hij in die Jordaan gedoopt, voor ons. Het is volbracht. En dan nog iets: Moeten sterven is ook zoiets als een uitnodiging. Ik ben verschillende jaren uitgenodigd voor de nieuwjaarsreceptie van toen de koningin. Wat was ik trots. Ik ging op tijd weg en volgde nauwkeurig het kledingvoorschrift.
Ik moest niet komen maar mocht komen. Je stond soms meer dan een uur te wachten. Voor één handje. Ik ben geen mens die als een krijgsgevangene de Jordaan wordt doorgesleept, maar die als een kind van God uitgenodigd wordt om te komen. Ik kan me nu gaan voorbereiden. Ik heb de uitnodiging ontvangen. Ik moet niet alleen. Ik MAG komen."
In onderstaande video kun je het desbetreffende lied van Matthijn Buwalda beluisteren.
Na het delen van zijn persoonlijke gedachten over de situatie waarin hij zich nu bevindt, vervolgt de dominee zoals gebruikelijk zijn blog met een Bijbelse overdenking. Centraal hierbij staat Handelingen 11:1-18. "Het werk van God is niet te keren. Het vijfde boek van het Nieuwe Testament kennen wij als het boek Handelingen der apostelen. Het boek vertelt ons wat de leerlingen van Jezus na het Pinksterfeest hebben gedaan. Zij hebben de opdracht van Jezus uitgevoerd. Zij hebben getuigd van Christus. Tot in verre landen toe.
Vooral het zendingswerk van de apostel Paulus heeft een grote plek in dit boek gekregen. Wat heeft deze apostel veel gedaan. Het boek had wel naar hem genoemd kunnen worden. Toch zou je daarmee het werk van de anderen tekortdoen. Meerdere van hen hebben hun leven gegeven. Denk maar aan de diaken Stefanus. Ook Jacobus de broer van Johannes werd door Herodes vermoord. De naam van het boek is dus terecht. Toch is het niet de volle waarheid. Het boek Handelingen der apostelen laat ten diepste zien wat Gód door de apostelen in de wereld heeft gedaan.
Heidenen
Het is het boek dat beschrijft dat God eerst aan hen Zijn Geest heeft gegeven. De apostelen werden zijn instrumenten. Vandaag lezen we Handelingen 11. Je leest daar het verhaal van de apostel Petrus en de Romein Cornelius die ook onder zijn prediking tot geloof kwam. Het valt op dat Petrus vooral aandacht vraagt voor wat God toen heeft gedaan.
God was het die een engel naar Cornelius stuurde. God was het die Petrus een heel bijzondere droom gaf. Over het mogen eten van reine maar ook van onreine dieren. Petrus was aan die verandering van denken uit zichzelf nog niet toe. Tot drie keer toe moest God het herhalen. Petrus is niet op eigen houtje naar het huis van die heiden Cornelius gegaan, het was Gods Geest zelf die hem opdracht gaf daarnaartoe te gaan.
Er is duidelijk sprake van een actie van boven, een goddelijke actie. Uiteindelijk daalt de Heilige Geest neer op Cornelius en zijn huiskring. Petrus was nog maar nét begonnen met spreken. Dáármee was het voor hem en álle getuigen duidelijk geworden: God heeft óók de heidenen het geloof geschonken. Nu moeten wij toch ook deze heidenen omarmen als broeders en zusters!
Sola fide
De gelovigen in Jeruzalem, aan wie Petrus die allemaal vertelde, zijn gerustgesteld. Sterker nog, ze loven God, omdat de toekomst van God en mensen nu openligt voor alle mensen. Jood en niet-Jood. Zo kan het verhaal verder gaan, de wereld in. En zo heeft het ons bereikt. Ook wij hebben wij de Geest ontvangen. De Geest van Israëls God. De Geest van Jezus.
Het verhaal van de bekering van Cornelius is het verhaal dat God geen onderscheid maakt in zijn gemeente. Dat het evangelie óók voor de heidenen bestemd is. Dat de gemeente van Christus écht bestaat uit joden én heidenen die tot geloof in Christus Jezus gekomen zijn. Vanaf nu is dat het enige criterium!
Geloof je in de Here Jezus Christus of niet?"
Heer wijs mij Uw weg
Een bijzonder krachtige en kernachtige boodschap. Dominee Arie's woorden blijven ondanks de mededeling van zijn dokter dat hij medisch gezien 'uitbehandeld is', doordrenkt van het evangelie. Maar dat betekent zeker niet dat de dominee niet worstelt met zijn situatie. Zo liet hij in een eerdere blog weten: "Ik had gehoopt en gebeden om toch nog in staat te zijn voor Ees te zorgen. Dat was en is mijn drijfveer. Maar zo langzamerhand worden de rollen omgedraaid. Ees en ik hebben al heftige weken achter de rug. De thuiszorg kwam niet voor haar maar voor mij. Mijn kracht loopt weg en mijn energie raakt op. Ik ben niet opstandig maar zit wel met vragen."
Vervolgens deelde de dominee de tekst van 'Heer wijs mij Uw weg':
Heer, wijs mij uw weg
en leid mij als een kind
dat heel de levensweg
slechts in U richting vindt.
Als mij de moed ontbreekt
om door te gaan,
troost mij dan liefdevol en moedig mij weer aan.
Heer, leer mij uw weg,
die zuiver is en goed.
Uw woord is onderweg
als een lamp voor mijn voet.
Als mij het zicht ontbreekt,
het donker is,
leid mij dan op uw weg, de weg die eeuwig is.
Heer, leer mij uw wil
aanvaarden als een kind
dat blindelings en stil
U vertrouwt, vrede vindt.
Als mij de wil ontbreekt
uw weg te gaan,
spreek door uw Woord en
Geest mijn hart en leven aan.
Heer toon mij uw plan;
maak door uw Geest bekend
hoe ik U dienen kan
en waarheen U mij zendt.
Als ik de weg niet weet,
de hoop opgeef,
toon mij dat Christus heel
mijn weg gelopen heeft.
Inmiddels weet de dominee naar eigen zeggen wat die weg inhoudt: "Een gebed om wijsheid en kracht. En ook om hoop die blijft."
