Ga naar zoekveld

Elke dag klaar staan

zaterdag 21 januari 2017

Lucas 12:16-20

Op weg naar de eindstreep

2 timoteuฬˆs 4:8

โ€˜Het moment waarop ik heenga nadert. Maar ik heb de goede strijd gestreden.โ€™ (vers 8)

Je kunt het leven vergelijken met een wedstrijd. Een marathon bijvoorbeeld. De wedstrijd is niet voor iedereen even lang. Hij kan jaren duren. Maar soms is hij ineens voorbij. Iemand sterft plotseling. Een ander krijgt te horen dat hij nog maar een paar maanden te leven heeft.

Voor de apostel Paulus lag de finish in Rome. Daar werd hij om het evangelie ter dood veroordeeld. Er was geen beroep meer mogelijk. In een brief aan zijn vriend Timoteuฬˆs schrijft hij over zijn gevoelens. Een ontroerend stuk.

โ€˜Mijn bloed wordt al als een offer uitgegoten, het moment waarop ik heenga nadert. Maar ik heb de goede strijd gestreden, de wedloop volbracht, het geloof behouden.โ€™

Proef je de geweldige rust? Paulus is helemaal niet bang. Paulus is bereid zijn leven als een offer aan God te brengen! Hij voelt zich als een schip waarvan het anker gelicht wordt. Hij moet gaat vertrekken. Nog eฬeฬn keer overziet Paulus zijn leven. Een bijzonder leven. Het ging niet vanzelf. De marathon was zwaar. Paulus had talloze jaren de verkeerde weg bewandeld. Maar door Gods genade vond hij de goede weg. Toch ging het op die weg ook niet vanzelf. Wat een (in)spanningen. Wat een worsteling. Een leven onder hoge druk. Zendeling in vele landen.

Niet getrouwd. Wel veel vrienden. Lichamelijk niet al te sterk. Mooie dingen, maar ook grote fouten. Bejubeld, maar ook verguisd. Dat leven is binnenkort voorbij. De finish komt in zicht. Hij is er bijna. Maar Paulus is daar rustig onder. Nog sterker, hij verlangt naar het einde. Dat heeft niet iedereen. Mensen die weten dat ze snel zullen sterven, kunnen plotseling heel veel onrust ervaren. Misschien heb je er zelf ook wel eens over nagedacht. Hoe zou het zijn als je wist dat je nog maar een week te leven had? Dan kan de schrik je om het hart slaan. Paulus had dat dus niet. Heb je als kind ooit de avondvierdaagse meegelopen? Toen lag je toch ook niet wakker of je wel of geen medaille kreeg? Je wist wel dat je moest volhouden. Dat je elke avond moest meelopen, op je eigen tempo. Je keek uit naar de finish. Daar stonden vader en moeder op je te wachten. Daar kreeg je een medaille en bloemen. Je hoeft niet bang te zijn voor de finish.

Opsteker: De wedloop van het leven is geen gevecht om de beste te zijn. Iedereen krijgt een prijs. Niet omdat je de (wed)strijd goed gestreden hebt, maar omdat je hebt meegedaan aan de goede (wed)strijd. ๏ฟผ๏ฟผ

Deel deze overdenking: