Overgave aan God

Dicht tegen Hem aan

Psalmen 131:2 - ‘Nee, ik ben stil geworden, ik heb mijn ziel tot rust gebracht. Als een kind op de arm van zijn moeder, als een kind is mijn ziel in mij.'

Iedereen wil graag groot zijn. Op eigen benen staan. Zelf beslissingen nemen. Dat geldt ook op het gebied van geloven. Ik weet nog dat het boek van ds. J. Overduin verscheen. De titel sprak me aan: Worden als een man. Groeien in het geloof is een onderwerp dat ik nogal eens op de preekstoel ter sprake heb gebracht.

En dat leert de Bijbel ook. Wie gelooft, groeit. Je kunt niet altijd een ‘baby-christen’ blijven. God heeft ook ‘volwassen’ christenen nodig die het evangelie uitdragen.

Toch weet ik uit ervaring dat het heerlijk is om je bij God als een klein kind te voelen. Niets speciaals vragen. Even bij je Hemelse Vader zijn. Omdat Hij je Vader is. Even alle verantwoordelijkheid naast je neerleggen. En bij God zijn als een kind.

Koning David schrijft erover. Wat had die man veel aan zijn hoofd. Wat een zorgen en wat een verantwoordelijkheid. In Psalm 131 gaat hij in gesprek met zichzelf. Even wil hij weer kind zijn. Even gewoon weer tegen God, zijn Hemelse Vader, aankruipen. Even Gods troostende arm om hem heen voelen. Bij David ging het niet vanzelf. Grote mannen weten vaak niet meer hoe het is om kind te zijn. Het kost hen veel moeite om weer klein te zijn. Daar is veel moed en overgave voor nodig. Maar het kan wel!

Zolang je denkt dat jij je eigen leven kunt invullen zoals jij in gedachten hebt, krijg je geen rust. Zolang je nog denkt dat jij de wereld moet veroveren en dat het bestaan van de kerk afhangt van jouw activiteit, ben je – hoe gelovig ook – toch hoogmoedig en trots in de ogen van God.

Ik moet het ook steeds weer leren. Durf een kind te zijn. Heerlijk.

Lied - ‘Til mij op, neem mij in Uw armen. Til mij op, houd mij dicht tegen U aan. Til mij op, ik wil U omarmen. Til mij op en laat mij niet meer gaan.’ (Opwekking 581)